18 Şubat 2010 Perşembe

its so,so strange...

Jay Jay Johanson dinlenen,kalbimi paramparça edip,her parçasını ağır çekimle uzaklara fırlatan bir gece bu...Bir gece ki,her düşünceye izin var,her ağrısına kalbin,her uzak dokunuşlarına düşlerin,düşüncelerin beynimi kemiren binbir diş izlerine...İzin var bu gece ,kendini koyup gitmesine ruhumun,bedenimden bencilce.Duygu yüklü,aynı zamanda da duygusuz bir kızım bu gece...
"Now,its true,love has died no more words left to try..." sözleri acıtıyor içimi Jay Jay'in dudaklarından dökülen...Bu şarkıyı ilk dinlediğimde kalbimi ve ruhumu yeni yeni toparladıgım günlerdi,herhangi bir ihanetin ya da acımasızca çekip gitmenin,beni kolaylıkla yıkabileceği günlerdi...
Onu tanıdığım o gece yarısı,ıssız bir sokakta binmiştim arabasına,yine,rüzgarın ağaç yapraklarını okşadığı bir sokakta,sıcak meltem esintisi değerken tenime,radyoda "far away" çalarken öpmüştü dudaklarımı...Kokusu gün gibi aklımda,bütünüyle teslim almıştı o koku,o gece beni.Yani istese,eğer istese kaçıp giderdim o yabancıyla buradan en uzak yerlere,sonsuza dek yaşardım boynuna yakın bir bölgede,içime çektiğim,bağımlısı olduğum,utanmasam kölesi olacağım o kokuyla...
O koku,o yabancıyla o yabancı geceden yıllar sonra bile titretiyor içimde bir yerleri,esir alıyor ruhumu,bedenimi,benliğimi,herşeyimi...O ,hala, o yaz sonu geceyarısında ,o karanlık sokakta parfüm kokan arabasına bindiğim,bana ilk güldüğü anda "teslim oluyorum" dediğim yabancı...O,hala ,canımı acıttığı gecelerin sabahına ağlayarak uyandığım,hala delicesine kıskandığım,öldürmekle-aşık olmak arasında gidip geldiğim tehlikem,sahibim,erkeğim...O ,hala bana yaklaştığında titrediğim-hatta bu satırları yazarken bile içimi üşüten- , her vahşi öpüşünde dengemi kaybettiğim,o,aslında hala o umutsuz gecemi umuda döndüren,özgürlüğümü tutsaklığa çeviren,ellerimi,o kahrolası kokuyla ve binbir şehvetle aralanan dudaklardan yayılan gülümsemeyle kelepçeleyen adam...
O,hala onun zindanlarında esir edildiğim ve bu esareti dünyanın bütün özgürlüklerine tercih edeceğim; "git" dese,belki de gidemeyeceğim,bu yazgıyı çoktan kabullendiğim, adam...
Ve o adam,bu zavallı halimi görmesine rağmen,bana aşkların en büyüğünü yaşatıyor,en kutsalını,en şefkatlisini,en derinini...
Bu işte bir terslik var,ben,onun esiriyim,ama ,o bana efendisiymişim gibi davranıyor,o beni seviyor,bu beni çok şaşırtıyor...

1 yorum:

♥мұ»p»r«i»n«č»є«ss dedi ki...

Daha güzel anlatılamazdı canım ellerine sağlık allah bozmasın...

Yorum Gönder

Related Posts with Thumbnails